HISTORISCH KAMPIOENSCHAP IN BRABANTSE SCHAAKBOND

 

Gennep-Het dreamteam van Schaakvereniging Gennep is afgelopen zaterdag 17 april 2004 erin geslaagd voor het eerst in haar 68-jarig bestaan het kampioenschap ongeslagen – 6 gewonnen en 1 gelijkspel - binnen te halen in de 2^e klasse van de Noord-Brabantse Schaakbond. In een met spanning overgoten kampioensduel tegen medekampioenskandidaat Hertog-Max Euwe-Combinatie-5 werd in Den Bosch in een zinderende en passievolle finale een gelijkspel behaald van 4-4. Genoeg om HMC net een half bordpunt, bij het voetbal één doelpunt, voor te blijven. Het team promoveert daarmede naar de 1^e klasse, waarvan een voorproefje van de kracht daarin deze middag is ervaren.

 

Omdat de belangen zo groot waren waagde Ronnie Rutten, toch een puntenscoorder, het niet aan te treden in het team en liet de druk over aan reservist Pierre Voss. Daarnaast zette teamleider Ted Noij een strategische en tactische opstelling in elkaar welke meer kans zou bieden in deze cruciale wedstrijd. Rob Janssen en Jan Mooren, normaal gesproken inzetbaar aan de borden 7 en 8, werden gekoppeld aan de borden 1 en 2, om zodoende de sterksten van de tegenstanders te bestrijden. Met deze bagage toog het team naar Den Bosch. Aldaar werd het Genneps team al direct het vuur na aan de schenen gelegd. HMC is van een goed karaat en bezat gemiddeld genomen een aanmerkelijk hogere rating. Na anderhalf uur spelen bestonden nauwelijks kansen op een goed resultaat. Pierre schatte al een ferme nederlaag in. Dat uitte zich in de partij van Rob Janssen. Hij trof de sterkste van HMC, die er geen gras over liet groeien. Rob werd al snel in de tang genomen en moest eerst na tweeëneenhalf uur de strijd staken. 1-0. Piet Ermers werd deze middag getrakteerd op een scherpe opening, waarmede hij geen weg wist. Toen hij meende een wending te zijnen gunste te kunnen geven zette zijn opponent een tandje bij en in een mum kon Piet teleurgesteld opgeven. 2-0. Sacha Eganovic dacht er anders over. Trok alle registers open en speelde zijn tegenstander volledig dol. Nadat hij een dame had gewonnen incasseerde hij, na zorgvuldige afwikkeling, het punt en Gennep trok bij: 2-1. Een glunderende Sacha deed alom kond van deze blijde gebeurtenis. Mark Stevens en Ron Beumer vroegen aan de captain of remise mocht worden aanvaard. Daar wordt je geen kampioen mee, dus moest worden doorgespeeld. Het was Mark die een uur later in een gelijke stelling niet aandurfde enig risico te nemen en nam genoegen met remise. Verbaasd werd het 2,5-1,5. 10 minuten later vielen weer twee beslissingen. In de auto werd met Jan Mooren het begin van zijn partij besproken en waarachtig dat kwam op het bord. Na vier zetten moet je zelf weer wat verzinnen en dat alles kostte erg veel tijd. Zoveel tijd, dat na 28 zetten zijn tegenstander de partij claimde. Een verbaasde Jan kwam er achter dat de vlag was gevallen en zijn partij, die toch al geen perspectief voor hem meer bood, verloren bleek. 3,5-1,5. HMC was nog één punt van het kampioenschap. Direct daarna leefde het team op. Pierre bestreed een Siciliaan en zette veel druk. Dat werd omgekeerd evenredig gepareerd. Omdat de druk aanhield werd het voor Pierre’s tegenstander lastiger effectief te verdedigen. Mede door de aankomende tijdnood van beiden gierden de zetten over het bord. Behendig werd de partij door Pierre naar de overwinning geloodst. 3,5-2,5. Uit de partijen van Ron Beumer en Ted Noij moesten anderhalf punt worden gehaald. Een schier onmogelijke opgave. Beide partijen werden al op remise getaxeerd met de voor Gennep vervelende consequenties. Ted was na de bizarre open g-lijn de hele partij onder druk gekomen. Hij gaf echter geen krimp. Hij laveerde de partij naar minder materiaal, waardoor de druk afnam. Een remiseaanbod werd door Ted afgeslagen. Hij wilde alleen maar winnen. Maar de oprukkende tijdnood van beiden gooide roet in het eten. Op het moment dat voor Ted, met een pion méér, de winst, bij de insiders, in beeld kwam, haperde Ted’s koning. Hierna was een zege niet meer binnen handbereik. En met nog enkele seconden op de klok werd alsnog in remise berust. 4-3. Het lot lag daarmede in handen van Ron Beumer. Met zwart hield hij de hele partij uitstekend stand, bouwde voordeel op en won een pion, waaruit de winst moest komen. Na een zinderend en daverend slot capituleerde zijn tegenstander, waarna een ware vreugde-explosie ontstond, die alle barklanten naar de feestzaal trok. De felicitaties aan het adres van Ron, the man of the match en de teamleden werden met groot enthousiasme ontvangen. Ook van de sportieve Bossche tegenstanders, die opkeken van de tactische opstelling maar begrip toonden voor de wijze waarop voor het hele seizoen bij het Gennepse dreamteam bekend is wie wanneer speelt, zonder daarbij met het sterkste team uit te komen. In triomftocht togen de kampioenen naar Gennep waar bij De Witte Olifant het kampioenschap op feestelijke wijze werd gevierd.